فهرست مطالب

دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان - سال سوم شماره 2 (پیاپی 10، بهار 1383)

مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
سال سوم شماره 2 (پیاپی 10، بهار 1383)

  • 135 صفحه،
  • تاریخ انتشار: 1383/05/15
  • تعداد عناوین: 8
|
  • مقاله های پژوهشی
  • حسن سلمان روغنی، سعید کارگر، ضیاء بوترابی صفحه 67
    سابقه و هدف
    شقاق مزمن مقعد بیماری شایع ناحیه انورکتال می باشد. بررسی های مانومتریک افزایش فشار در ناحیه اسفنکتر داخلی مقعد را عامل جلوگیری از بهبودی شقاق می داند. بنابراین درمان بر روی کاهش فشار اسفنکتر مقعد متمرکز شده است. یکی از روش های درمانی تزریق سم بوتولیسم در اسفکتر مقعد می باشد اما دوز ایده آل آن هنوز مشخص نشده است. هدف بررسی حاضر مقایسه تاثیر دو دوز مختلف سم بوتولیسم بر روی میزان بهبودی و عوارض درمان می باشد.
    مواد و روش ها
    تعداد 70 بیمار مبتلا به شقاق مزمن مقعد که سابقه بیماری بیش از 3 ماه داشتند و در معاینه مقعد علایم مزمن شدن به صورت پیدایش skin tag و یا دیده شدن فیبرهای عضله داخلی مقعد در کف زخم داشتند وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، گروه اول (I) توکسین بوتولیسم 80 واحد و گروه دوم 200 (II) واحد دریافت داشتند. بیماران به مدت یک سال پیگیری شدند. بهبودی علایم و یا پیدایش اسکار ناشی از بهبودی زخم به عنوان پاسخ درمانی مناسب منظور شد.
    یافته ها
    38 بیمار مرد و 32 بیمار زن بودند متوسط سنی بیماران 2/11±3/35 سال، متوسط طول بیماری 15/4±29/10 ماه بود 85/82% بیماران شقاق در ناحیه خلفی مقعد داشتند. شایع ترین علامت، درد هنگام دفع مدفوع بود. یک بیمار از گروه با دوز کم و در چهار بیمار از گروه با دوز بالا بی اختیاری اسفنکتر مقعد برای گاز بوجود آمد که در چهار بیمار بی اختیاری اسفنکتر مقعد قبل از 4 هفته، و یک بیمار قبل از 8 هفته بهبودی کامل یافت و هیچ بیماری عارضه دایمی نداشت.62 بیمار مطالعه را به پایان رسانیدند.
    و هر دو گروه 4 نفر برای پیگیری مراجعه نکردند بعد از یک هفته تنها در گروه دوز بالا (II) 4بیمار بهبودی شقاق داشتند و هیچ کدام از بیماران گروه دوز کم (I) بهبودی نداشتند. بعد از دو هفته 20% بیماران گروه I و 50% بیماران گروه II بهبودی داشتند. در پایان 8 هفته 80% بیماران گروه اول و 6/90% بیماران گروه دو بهبودی داشتند. دو بیمار در گروه دوز کم (I) قبل از پایان شش ماه دچار عود سریع شدند ولیکن در گروه دوز بالا (II) هیچ بیمار دچار عود سریع نشد. بعد از پایان مطالعه 22 بیمار از گروه دوز کم و 29 بیمار از گروه دوز زیاد بهبودی کامل داشتند. بعد از پایان مطالعه، 6 بیمار در گروه دوز کم و3 بیمار درگروه دوز زیاد عدم بهبودی داشتند که 3 بیمار در گروه I و دو بیمار در گروه II مبتلا به شقاق قدامی بودند. بعد از یک سال پیگیری چهار بیمار در گروه یک و دو بیمار در گروه دو عود بیماری داشتند.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد افزایش دوز توکسین بوتولیسم باعث افزایش پاسخ درمان در بیماران مبتلا به شقاق مقعد می شود این افزایش دوز همراه با عوارض جانبی دایم نیست.
    کلیدواژگان: شقاق مزمن مقعد، سم بوتولیسم، آنورکتال
  • ریحانه هویدا، احمد علی معاضدی، عبدالرحمن راسخ صفحه 76
    سابقه و هدف
    روغن کنجد یکی از روغن های گیاهی است که استفاده آن در طب سنتی قدمت دیرینه دارد. شواهد نشان می دهند که اسیدهای چرب غیراشباع فرآیندهای یادگیری و حافظه را تعدیل می نمایند. در این مطالعه، اثر تزریق روغن کنجد در ناحیه CA1 هیپوکامپ بر یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی نر بالغ (سالم و اخته) مورد بررسی قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    حیوان ها به طور تصادفی به 6 گروه (در هر گروه 7 سر) تقسیم شدند، 3 گروه سالم و 3 گروه اخته شده که همه گروه ها در ناحیه CA1 هیپوکامپ کانول گذاری شدند و عبارت بودند از: گروه های کنترل سالم و اخته شده که هیچ گونه تزریقی نداشتند، گروه های شاهد سالم و اخته شده که سرم فیزیولوژی و گروه های سالم و اخته روغن کنجد که به مدت 5 روز هر روز بلافاصله قبل از آموزش به ترتیب 5/0میکرولیتر سرم فیزیولوژی و روغن کنجد به صورت دو طرفه در ناحیه CA1 هیپوکامپ دریافت می کردند، و سپس به مدت 5 روز و هر روز 30 بار توسط ماز Y آموزش می دیدند. همه گروه ها پس از یک ماه مجددا برای آزمون حافظه یک جلسه در دستگاه قرار می گرفتند.
    یافته ها
    تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد که روغن کنجد در حضور و عدم حضور غدد جنسی باعث افزایش یادگیری شده، اما در حضور غدد جنسی در میزان حافظه، یک ماه بعد، تغییری ایجاد نکرده است. هم چنین عدم حضور غدد جنسی تاثیری در میزان حافظه ناشی از روغن کنجد در مقایسه با حضور غدد جنسی نداشته است.
    نتیجه گیری
    بنابراین به نظر می رسد که روغن کنجد باعث بهبود فرآیند یادگیری می گردد، علاوه بر این احتمالا این روغن برای اعمال اثرات بهبود دهندگی خود بر حافظه با هورمون های جنسی تداخل عمل دارد.
    کلیدواژگان: یادگیری و حافظه فضایی، روغن کنجد، ناحیه CA1 هیپوکامپ، اخته کردن
  • خسرو خادمی کلانتری صفحه 87
    سابقه و هدف
    فعالیت حرکتی در عضلات ناشی از تداخل تحریکاتی است که از سیستم عصبی مرکزی و محیطی به نخاع می رسند. این تداخل که عمدتا در محل نورون های واسطه مشترک اتفاق می افتد، باعث می شوند که فعالیت عضلانی به نحوی تنظیم گردد که برآورده کننده نیازهای حرکتی باشد. تحریک آوران های گروه I و II در عصب پرونئال مشترک در انسان باعث یک رفلکس چند سیناپسی در عضلات چهار سررانی می گردد. نورون های واسطه در این مسیر رفلکسی محلی برای تداخل مسیرهای متعدد نزولی و صعودی دیگر می باشند. در این مطالعه حاضر الگوی تغییرات این رفلکس در وضعیت های مختلف مفاصل زانو و ران در 14 داوطلب مورد بررسی قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    تحریکات الکتریکی تک پالس با شدت 1.5 برابر آستانه حرکتی در عضله قدامی ساق پا و طول موج 0.2 ms به عصب پرونئال مشترک اعمال و پاسخ های حرکتی در الکترومیوگرام عضله رکتوس فموریس همان سمت در حین انقباض ارادی و در وضعیت های مختلف مفصل زانو و ران ثبت گردید. تغییرات اندازه رفلکس فوق در شدت های مختلف انقباض ارادی و در وضعیت های مختلف مفصل زانو و ران ثبت گردید. تغییرات اندازه رفلکس فوق در شدت های مختلف انقباض عضله رکتوس فموریس نیز در دو وضعیت 180o و 130o زانو مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    اندازه رفلکس های مشاهده شده افت بارزی را به دنبال خم شدن زانو و باز شدن مفصل ران از خود نشان دادند. هم چنین ارتباط مستقیم و معنی داری بین شدت انقباض عضله رکتوس فموریس و بزرگی رفلکس در وضعیت باز شدگی کامل زانو مشاهده شد، در حالی که این ارتباط در وضعیت خمیده زانو وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    نتایج حاصل نشان دهنده وجود یک اثر مهاری قوی بر روی رفلکس فوق می باشد که احتمالا ناشی از کشیده شدن و تحریک دوک های عضلانی در عضلات چهار سررانی می باشد. این اثر مهاری به نظر در سطح سیناپس ماقبل نهایی عمل می کند.
    کلیدواژگان: رفلکس CPQ، خم شدن زانو، عضلات باز کننده زانو، عضلات قدامی ساق پا
  • حسن مظفری خسروی، علی دهقانی، محمد افخمی صفحه 96
    سابقه و هدف
    اختلالات ناشی از کمبود ید یکی از مهم ترین اپیدمی ها در دنیا می باشد و در کشور ما نیز از سال های گذشته به عنوان یکی از اپیدمی های مهم بوده است. اینک از شروع برنامه یددار کردن نمک نزدیک به 10 سال می گذرد. برای ارزیابی وضعیت اختلالات ناشی از کمبود ید، شناسایی مناطق در معرض خطر و پایش و ارزشیابی برنامه های کنترل آن، مثل برنامه یددار کردن نمک، از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند. هدف از این مطالعه تعیین شیوع کلی گواتر و میزان ید ادرار دانش آموزان 11-6 ساله شهرستان یزد و نیز مشخص کردن وضعیت شهرستان پس از 10 سال اجرای برنامه یددار کردن نمک طعام است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه 1989 نفر دانش آموز ابتدایی (1367 نفر پسر و 622 نفر دختر) 6 تا 11 ساله از مدارس ابتدایی شهرستان یزد به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب و توسط دو پزشک آموزش دیده در ارتباط با معاینه غده تیرویید دانش آموزان معاینه شدند. از یک سیزدهم کل افراد (140 نفر (نمونه ادرار و نمک مصرفی در منزل جمع آوری شد. ید ادرار به روش هضمی و ید نمک با استفاده از کیت تست سریع به صورت کیفی اندازه گیری گردید.
    یافته ها
    شیوع کلی گواتر در شهرستان 2/40، در دختران 41 و در پسران 9/39 درصد مشخص شد. از سوی دیگر شیوع گواتر درجه یک 7/38 (دختران 2/39% و پسران 5/38%) و درجه 2، 5/1 درصد (دختران 8/1% و پسران 4/1%) بدست آمد. تفاوت بین دختران و پسران از لحاظ آماری معنی دار نبود. شیوع کلی گواتر در سنین 9/6-6، 9/7-7، 9/8-8، 9/9 -9 و 11-10 سال به ترتیب 39، 37.5، 42،40 و 1/42، شیوع گواتر درجه 1 به ترتیب 7/38، 2/35، 5/40، 8/38 و 9/39 درصد و شیوع گواتر درجه 2 در این سنین به ترتیب 3/0، 3/2، 5/1، 3/1 و 2/2 درصد بدست آمده است که شیوع گواتر در سنین مختلف تفاوت آماری معنی داری نیست (P=./3) میانگین کلی ید ادرار 122±258 میکروگرم در لیتر، (در دختران 115±244 و در پسران 125±265 میکروگرم در لیتر) بدست آمد که تفاوت به لحاظ آماری بین دو جنس معنی دار نبود. در مجموع 10 درصد از افراد ید ادرارشان کمتر از 100، 4/26 درصد در حد کافی، یعنی 200-100 و 6/63 درصد بیش از 200 میکروگرم در لیتر بوده است. 7/40درصد از افراد گروه ید ادرارشان 300 میکروگرم در لیتر و بالاتر بود. در کل 2/3 درصد از نمونه های نمک فاقد ید بوده است، 6/5 درصد در حد 15 پی.پی.ام و 2/91 درصد در حد 30 پی.پی.ام و بالاتر ید داشته اند. به این ترتیب تقریبا 8/96 درصد از نمونه های نمک یددار بوده است.
    نتیجه گیری
    نتایج این بررسی نشان می دهد، شیوع کلی گواتر، بخصوص گواتر درجه 2 بشدت در شهرستان یزد کاهش یافته است و به لحاظ ید ادرار، وضعیت نسبت به گذشته بسیار تغییر کرده است، به طوری که نه فقط ید ادرار افزایش یافته، بلکه درصد عمده ای از افراد ید ادرارشان از محدوده ایده آل تعیین شده توسط سازمان جهانی بهداشت فراتر رفته است.
    کلیدواژگان: یزد، کمبود ید، گواتر اندمیک، ید ادرار، دانش آموزان ابتدایی
  • منظومه شمسی میمندی، غلامرضا سپهری، لعیا سبزواری، آرمیتا اسماعیلی صفحه 104
    سابقه و هدف
    داروهای ضددرد اپیوییدی بهترین داروهایی هستند که جهت تسکین یا درمان دردهای جراحی مورد استفاده قرار می گیرند. ولی مصرف مزمن داروهای فوق موجب بروز تحمل در فرد می شود. با این حال میزان نیاز واقعی و پاسخ به مرفین پس از درد جراحی در افراد وابسته به مرفین دقیقا مطالعه نشده است. لذا مطالعه حاضر بدین منظور صورت گرفت تا پاسخ ضددردی به مرفین پس از عمل جراحی اواریوهیسترکتومی در موش های صحرایی وابسته در مقایسه با موش های صحرایی غیر وابسته به مرفین مقایسه گردد.
    مواد و روش ها
    مطالعه حاضر بر روی 36 سر موش صحرایی ماده بالغ صورت گرفت. موش های صحرایی ماده به چهار گروه 6 تایی کنترل- اواریوهیسترکتومی، کنترل-sham، وابسته- sham و وابسته- اواریوهیسترکتومی تقسیم شدند. وابستگی به مرفین به روش مصرف خوراکی مرفین از طریق آب آشامیدنی به مدت 21 روز ایجاد گردید. عمل جراحی اواریوهسیترکتومی پس از بی هوشی حیوانات با اتر و پس از شکافتن شکم و خارج نمودن تخمدان و رحم در قسمت بالای سرویکس انجام گردید. در تمام گروه ها پاسخ ضددردی توسط آزمون Tail flick قبل و پس از عمل جراحی اندازه گیری شد. سپس همین آزمون قبل و پس از تزریق مرفین (4 mg/kg) از طریق زیرپوستی نیز مجددا اندازه گیری شد. نتایج حاصل به صورت میانگین پاسخ تاخیری و درصد حداکثر پاسخ ممکن (%MPE) بیان گردید.
    یافته ها
    نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میانگین پاسخ تاخیری به محرک دردناک در آزمون Tail flick قبل و پس از عمل جراحی در چهار گروه موش های مورد آزمایش تفاوت معنی داری ندارد. بدین معنی که آستانه حس درد در موش های صحرایی وابسته به مرفین (4/0±1/9 ثانیه) تفاوت معنی داری با گروه کنترل (25/1±1/10 ثانیه) ندارد. هم چنین تزریق مرفین موجب افزایش معنی داری در میانگین پاسخ تاخیری در کلیه گروه های آزمایشی گردید. مقایسه حداکثر پاسخ ممکن (%MPE) نشان داد که حداکثر اثرضددردی مرفین فقط در موش های صحرایی وابسته به مرفین پس از عمل اواریوهیسترکتومی (8/11±7/48 ثانیه) به طور معنی داری بیشتر از گروه وابستهsham- (19.6±5 ثانیه) بود.
    نتیجه گیری
    مطالعه حاضر نشان داد که اثر ضددردی مرفین متعاقب عمل جراحی اواریوهیسترکتومی در موش های وابسته به مرفین و سالم تفاوت معنی داری را ندارد. اما عمل جراحی اواریوهیسترکتومی فقط در موش های وابسته موجب افزایش معنی دار اثر ضددردی مرفین شده است.
    کلیدواژگان: درد پس از عمل جراحی، وابستگی به مرفین، پاسخ تاخیری
  • محمد جمالی، غلامرضا رفیعی صفحه 113
    سابقه و هدف
    ایمی پرامین یکی از درمان های دارویی رایج در شب ادراری کودکان محسوب شده که به طور متوسط %50-60 موثر است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ایمی پرامین همراه با اکسی بوتینین در مقایسه باتک داروی ایمی پرامین در درمان شب ادراری غیر عارضه دار کودکان می باشد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است و در آن 80 کودک دبستانی 6-12 ساله مبتلا به شب ادراری بدون عارضه که از میان 2500 کودک دبستانی شهر رفسنجان از طریق پرسش نامه غربالگری شده بودند، به صورت تصادفی ب دو گروه 40 نفری تقسیم شدند، یک گروه تحت درمان با ایمی پرامین توام با اکسی بوتینین و گروه دیگر تحت درمان با ایمی پرامین و پلاسبو به مدت 3 ماه قرار گرفتند. بعد از اتمام دوره درمانی و پیگیری در طول مدت درمان، موارد بهبودی و عدم بهبودی بررسی شد.
    یافته ها
    نتایج این پژوهش نشان داد که میزان بهبودی با ایمی پرامین و پلاسبو %60 و ایمی پرامین توام با اکسی بوتینین %95 بدست آمد که از نظر بالینی و آماری معنی دار بود (P=0.00017).
    نتیجه گیری
    بنظر می رسد روش درمان دو دارویی ایمی پرامین و اکسی بوتینین در شب ادراری غیر عارضه دار کودکان، روش موثرتری از درمان تک دارویایمی پرامین باشد هرچند پیشنهاد می شود در مطالعات بعدی، میزان عود شب ادراری و عوارض جانبی دارویی در هر کدام از متد فوق، مورد ارزیابی قرار گیرد.
    کلیدواژگان: شب ادراری، ایمی پرامین، اکسی بوتینین
  • رزیتا هدایتی، غلامرضا علیایی، محمدرضا هادیان، سعید طالبیان مقدم، حسین باقری صفحه 119
    سابقه و هدف
    سال هاست که تحقیقات در زمینه یافتن راه حلی جهت درمان ضایعات عضلانی از جمله ضعف و آتروفی که از عواقب ناشی از بی حرکتی هستند، در حال انجام است. درمان گران همواره به دنبال روشی جهت اجتناب از این ضعف و آتروفی، خصوصا در زمانی که انجام حرکات فعال ممنوعیت دارد، می باشند. به نظر می رسد تمرین ذهنی، راه گشای حل این معضل باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی میزان تاثیر این نوع تمرینات بر افزایش قدرت عضلانی می باشد.
    مواد و روش ها
    تحقیق حاضر به صورت مداخله ای بر روی 30 نفر از زنان (30-20 سال) سالم که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند، انجام شد. افراد گروه آزمایش به مدت سه هفته تمرین ذهنی قدرتی کشش آرنج انجام دادند، و افراد کنترل در همان دوره زمانی به انجام تمرینات ذهنی ریاضی پرداختند. میزان گشتاور عضلانی اکستنشن آرنج قبل و بعد از مداخله با استفاده از دینامومتر Isostation B200 مورد سنجش قرار گرفت. نتایج با استفاده از آزمون ناپارامتری «من- ویتنی» و «ویلکا کسون» مورد بررسی آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    انجام تمرین ذهنی قدرتی باعث افزایش 50 درصدی در گشتاور ایزومتریک اکستنشن آرنج اندامی که روی آن مداخله انجام گرفته بود، شد، در حالی که افراد گروه کنترل تنها به میزان 7 درصد افزایش قدرت نشان دادند.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد از تمرین ذهنی قدرتی می توان جهت حفظ و یا افزایش قدرت عضلانی سود جست. پیشنهاد می شود درمان گران از ترکیب این روش جدید با سایر روش های معمول در برنامه های توان بخشی خود استفاده نمایند.
    کلیدواژگان: تمرین ذهنی، قدرت عضلانی، تصویر سازی
  • زهره امین زاده، زیبا شعبانی شهربابکی، لطیف گچکار، احمدرضا صیادی اناری صفحه 126
    سابقه و هدف
    براساس برآورد سازمان جهانی بهداشت در حدود 350 میلیون نفر از جمعیت جهان به ویروس هپاتیت B آلوده هستند و سالانه در حدود 2 میلیون نفر از عوارض هپاتیت B، جان خود را از دست می دهند. هدف این تحقیق، تعیین فراوانی موارد مثبت HBsAg در سرم زنان باردار مراجعه کننده به زایشگاه نیک نفس شهر رفسنجان سال 1382 بوده است.
    مواد و روش ها
    این مطالعه یک مطالعه توصیفی مقطعی درسال 1382 می باشد، که تعداد 600 نفر زن باردار که از فروردین تا تیر ماه سال 1382 جهت زایمان به زایشگاه نیک نفس شهر رفسنجان مراجعه می کردند، انتخاب شدند و نمونه سرم آنها توسط آزمایشگاه به روش الیزا از نظر HBsAg مورد بررسی قرارگرفت، سپس پرسش نامه ای که توسط پژوهشگران تدوین شده بود، تکمیل گردید. داده ها با نرم افزار SPSS 11.5 به وسیله آزمون X2 و فیشر آنالیز گردید.
    یافته ها
    براساس نتایج این تحقیق، سرم خون 8 مورد (3/1%)،]دامنه اطمینان 95%، (35/1%-26/1%)] از 600 مورد زنان باردار تحت مطالعه، از نظر HBsAg مثبت بودند. میانگین سنی افراد تحت مطالعه3/5±2/26سال، میانگین تعداد حاملگی41/1±14/2بود. از نظر سابقه اعتیاد تزریقی همسر، خالکوبی، سابقه تزریق مواد مخدر، غیربومی بودن، در گروه HBsAg مثبت با درصد بالاتر نسبت به گروه HBsAg منفی اختلاف معنی دار آماری وجود داشت.
    نتیجه گیری
    با توجه به میزان فراوانی هپاتیت B در این مطالعه، نیاز به آموزش همگانی، به ویژه آموزش هنگام ازدواج و نیز آموزش حین مراقبت های زمان بارداری، می باشد تا گام موثری در کاهش ابتلا زنان باردار به عفونت هپاتیت B برداشته شود.
    کلیدواژگان: فراوانی آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B، زنان باردار، رفسنجان
|
  • H. Salmanroghani, S. Kargar, Z. Butorabi Page 67
    Background
    Chronic anal fissure is a common disease of the anorectal area. According to manometric studies, the increase of anal sphincter pressure is the most common cause of chronic anal fissure. Therefore, treatment is focused on decreasing the anal sphincter pressure. The injection of botulinum toxin into anal sphincter is one of the treatments, but its ideal dose has not been identified yet. The aim of the study was to compare the effects of the two different doses of toxin on fissure healing rate, and also assessement of the complication of the treatment.
    Materials And Methods
    70 patients with history of more than 3 months anal problem, with signs of chronic anal problems, such as skin tag and or visible internal anal sphincter muscle fiber at the base of ulcer were enrolled.
    Results
    38 patients were men and 32 patients were women. Mean age was 35.3+11.2 years, and average length of illness was 10.29+4.15 months. The results showed 82.85% of patients had posterior anal fissure. The most common symptom was pain with defecation. In each group, four patients were lost from the study and 62 patients completed the study. One of the patients from the low dose group (I) and 4 patients from the high dose group (II) had gas incontinence. After one week, only 4 patients from the high dose group (II) had recovery, but no patient of the low dose group (I) had recovery. After two weeks, 20% of the patients in group I and 50% of the patients in group (II) had recovery. After 8 weeks, 80% of the patients in the group I and 90.6% of group II had recovery (P=0.29). Two patients in group I had rapid recurrence before six months. There wasnt any rapid recurrence in group II. At the end of the study, 22 patients from group I and 29 patients from group II had complete recovery. Six patients from group I and 3 from group II showed no response to the treatment, and most of them had chronic anterior part fissure. Four patients in group I and 2 patients in group II had recurrence after the one year follow-up.
    Conclusion
    It seems that higher�doses of botulinum toxin in-patients with chronic anal fissure increases the treatment response without permanent side effects.
    Keywords: Chronic anal fissure, Botulism toxin, Anorectal
  • R. Hovayda, Aa. Moazedi, A. Rasekh Page 76
    Background
    Sesame oil is one of the vegetable oils that has been used in traditional medicine for ages. Evidences indicate that unsaturated fatty acids can modulate learning and memory. In this study the effect of intrahippocampal injection of sesame oil on spatial learning and memory in N-MARI intact and castrated adult male rats was investigated.
    Materials And Methods
    The animals were microcannulated, and divided into 3 intact and 3 castrated groups (n=7 in each group). The intact and castrated control groups (no injection), the castrated and intact saline sham and sesame oil. Test groups received bilaterally, 0.5 m l saline or sesame oil into the CA1 region of hippocampus every day for 5 days immediately before the training. Then each rat was trained 30 times every day, for a total of 5 days with Y-maze. After a month, all the groups were tested (one session) for memory test.
    Results
    Statistical analysis of data showed that sesame oil increases learning in both castrared and intact groups, but it did not change the spatial memory in intact animals. Also it did not prevent memory decline in castrated animals.
    Conclusion
    It seems that sesame oil increases learning task. On the other hand, it is probable that sesame oil has an interaction with sexual hormones to exert its enhancement effect on learning task.
    Keywords: Spatial Learning, Memory, Sesame oil, CA1 area of Hippocampus, Castrating
  • K. Khademi Kalantari Page 87
    Background
    The motor activity in muscles is the result of the interaction between central and peripheral nervous system input in the spinal cord. This interaction, which occures at the site of convergence of the common interneurones, can modify the motor activities to meet the demands of the external requirements. Stimulation of group I and II afferents in common peroneal nerve (CPN) in human elicits poly- synaptic excitation of quadriceps motoneurones. The interneurones in this pathway are the point of convergence for many ascending and descending volleys. In this study, the gain modulation of this reflex at the positions of several knee and hip joints was investigated in 14 volunteers.
    Materials And Methods
    Single 0.2ms pulses were delivered to CPN at the intensity of 1.5 ´ motor threshold in anterior tibials. The excitatory responses were recorded in ongoing EMG of voluntarily contracted ipsi-lateral rectus femoris at different knee and hip positions. The changes of the reflex at different intensities of contraction in rectus femoris at two knee positions of 180o & 130o, were also investigated.
    Results
    The CPQ reflexes showed a significant attenuation with the knee flexion and hip extension (P £ 0.001, P £ 0.01). A positive significant correlation was found between the reflex magnitude, and the level of contraction at extended knee position, however at the flexed position this correlation was not significant.
    Conclusion
    The results of this study indicated a strong inhibition of CPQ reflex, which is possibly raised from activation of stretch receptors in quadriceps muscles. This inhibitory effect is probably acting at premotoneuronal level.
    Keywords: CPQ reflex, Nervous inhibition, Knee flexion, Knee extensors, Pretibial muscles
  • H. Mozaffari Khosravi, A. Dehghani, M. Afkhami Page 96
    Background
    Iodine deficiency disorders (IDD) are among the most important epidemic disorders in the world and also in our country. The surveillance of IDD may be implemented to: assessing the prevalence of IDD, identifying the high risk areas for intervention and monitoring and evaluateing IDD control programmes, as salt iodized programme. The aim of this study was to determine the total goiter rate (TGR), urinary iodine in 6-11 years old students in Yazd city 10 years after iodized salt program.
    Materials And Methods
    In this study, 1989 primary school students (1367 boys and 622 girls) aged 6-11 were selected by multistage “probability proportionate to size” cluster(PPS) sampling method in Yazd city. Thyroid examination and goiter classification were made according to WHO standard protocol by two trained physicians. Urine and household salt samples were collected from one-thirteenth of the total population (140 individuals). Urinary iodine was determined by digestion method. Salt iodine was determined by rapid test kit.
    Results
    TGR of Yazd city was 40.2% (Girls 41% and boys 39.9%). Prevalence of goiter grade 1 and grade 2 were 38.7% (39.2% for girls and 38.5% for boys), and 1.5% (1.8% for girls and 1.4% for boys), respectively. The rate of goiter was not significant between the two sexes). Age specific TGR at 6-6.9,7-7.9, 8-8.9, 9-9.9 and 10-11 age groups were 39%, 37.7%, 42%, 40% and 42.1%, respectively. Age spesific goiter grade 1 in this age groups were 38.7%, 35.2%, 40.5%, 38.8% and 39.9%, respectively. Age spesific goiter grade 2 in this age groups were 0.3%, 2.3%, 1.5%, 1.3% and 2.2%, respectively. TGR in this age groups were not significant(p=0.3). The mean of the urinary iodine was 258±122 μ g/l (244 ± 115 and 265 ± 125 μ g/l) in girls and boys respectivly, which were not significantly different. In general, 10% of Yazd study population had urinary iodine concentrations less than 100 μ g/l, 26.4% were in adequate range (100-200 μ g/l), 63.6% were higher than 200 μ g/l the urine iodine 40.7% of the 3rd group were higher than 300 μ g/l. In general, 3.2% of household salt samples did not contain iodine, 5.6% had 15ppm level, and 91.2% had above 30ppm level. Thus, approximately 96.8% of salts had iodine.
    Conclusion
    The results of this study indicated that TGR, specially goiter grade 2, had significantly decreased in Yazd, and according to urinary iodine status, not only the mean of urinary iodine was elevated, but also was higher than ideal range of WHO. Thus, according to this index, it can be concluded that since the year 2002, Yazd city is IDD free.
    Keywords: Yazd city, Iodine Deficiency, Endemic goiter, Urinary iodine, Iodized salt, primary Students
  • M. Shamsi Maimandi, Gh. Sepehri, L. Sabzevari, A. Esmaieli Page 104
    Background
    The most effective groups of drugs for the treatment of surgical pain are opioid analgesics. But due to the development of tolerance, chronic use of opioids limits their effectiveness. However, the real need and analgesic response to opioids in postoperative pain has not been determined in addicted patients. Therefore this study was performed, to evaluate the analgesic response to morphine in postoperative pain of ovariohysterectomy in morphine dependent rats, compared with the non dependents.
    Materials And Methods
    The present study was carried out on 36 adult female rats. Animals were divided into four groups (6 in each group): Control– ovariohysterectomy, control – sham, dependent– sham and dependent – ovariohysterectomy groups. Rats became dependent to morphine by taking morphine in their drinking water for 21 days. Rats were anaesthetized with ether, and after incision of the abdomen, uterus and ovaries were removed above the cervix. Latency time was assessed by Tail flick test before and after the operation and after inducing morphine 4 mg/kg (sub cutaneously). Data were expressed as latency time and percent of maximal possible effect [%MPE].
    Results
    The results of present study showed that the mean latency time to noxious stimulus in tail flick test was not significantly different before and after the surgery in the four groups of animals Which indicated. that latency time in morphine dependent rats (9.1 ± 0.4s), was not significantly different from control rats (10.1 ± 1.25s) in tail flick test. Morphine injection increased the latency time in all of the groups significantly. The percent of MPE showed that the maximum analgesic effect of morphine in morphine dependent rats [48.7 ± 11.8s] after ovariohysterectomy was significantly higher than sham – dependent rats (19.6 ± 5s).
    Conclusion
    The present study showed that there was not a significant difference in analgesic response to morphine after ovariohysterectomy in normal and morphine dependent rats. But ovariohysterectomy only increased the analgesic effect of morphine in dependent animals.
    Keywords: Postoperative, pain, Morphine Dependency, latency time
  • M. Jamali, Gh. Rafiee Page 113
    Background
    Imipramine is one of the common drugs therapies in enuretic children which is effective 50-60% on average. The main purpose of this research was to investigate the therapeutic effect of the combination of imipramine and oxybutynin compared to imipramine alone in uncomplicated nocturnal enuretic children.
    Materials And Methods
    This clinical trial study was carried out on 80 primary school children (6-12 years old) with uncomplicated enuresis that were selected among 2500 school children with screening by questionnaire. The children were randomly divided into two groups (40 in each group). One group was treated with Imipramine in combination with Oxybutynin and the other group was treated with Imipramine and placebo for a period of 3 months. After the treatment period, the treated and untreated children were determined.
    Results
    The frequency of cured with Imipramine and Oxybutynin therapy was 95%, and with Imipramine and placebo was 60% therefore there was a significant difference between the two therapeutic methods, clinically and statistically (P=0.00017).
    Conclusion
    The Result of this study showed that Imipramine and Oxybutynin treatment was more effective than Imipramine alone, although we recommend further studies to determine the rate of relapses and side effects of the above methods.
    Keywords: Enuresis, Imipramine, Oxybutynin
  • R. Hedayati, Gr. Oliaee, Mr. Hadian, S. Talebian Moghaddam, H. Baghery Page 119
    Backgrond: Researches have been carried out for several years, to find a way to treat muscular disorders, including weakness and atrophy which are consequences of the lack of movements. Clinicians are looking for a way to prevent these weaknesses and atrophies specially, when active movements are forbidden. It seems that mental practice can be a good answer to this problem. The aim of this study was to identify the efficacy of this kind of exercises on increasing muscle strength.
    Materials And Methods
    This study was performed on 30 young healthy females (20-30 years old), who were randomly divided into case and control groups. The case group performed imaginary maximal contractions of the elbow extensors for 3 weeks while the control group performed mathematical exercises at the same period of time. The amount of muscle extension torque of elbow was determined by Isostation B200 Dynamometer, before and after the intervention. The statistic analysis was performed with non-parametric tests of Mann-Whitney and Wilcoxon.
    Results
    Mental practice of strengthening tasks produced 50 percent increase in the isometric torque of elbow extension while control group showed only 7 percent increase in their torques.
    Conclusion
    It seems that we can use mental practice to increase or keep the muscle strength. It is suggested that physiotherapists combine this new method with the other common methods in their rehabilitation programs.
    Keywords: Mental Practice, Muscle Strength, Imagery
  • Z. Aminzadeh, Z. Shabani Shahrbabaky, L. Gachkar, Ar. Sayyadi Anari Page 126
    Background
    World Health Organization (WHO) estimates that about 350 million people are infected with Hepatitis B virus (HBV) worldwide. It is estimated that about 2 million people die from HBV complications such as cirrhosis, hepatocellular carcinoma every year. The aim of this study was to determine the frequency of HBsAg+ among women referring to Niknafs Delivery Center of Rafsanjan (NDCR), from April to July 2003.
    Materials And Methods
    This was a cross- sectional descriptive study evaluating 600 pregnant women referring to NDCR from April to July 2003. Serum samples were checked for HBsAg+ by ELISA 0/13. Data were recorded and analysed by SPSS 11.5 Soft Ware using x 2 Fisher tests.
    Results
    According to the results of this study from 600 pregnant women 8(1.3%) were HBsAg+ (1.26%-1.35%,CI 95%). The mean age was 26.2 ±5.3 and the mean number of pregnancies were 2.14±1.4. There were significant differences in the history of husband’s IVD-usage, tatooing, previous IVD usage, not being native, between the two groups (p<0.05).
    Conclusion
    Considering the frequancy of HBsAg+ in this study in order to reduce the infection and morbidity rate of HBsAg+ in women, mass education at the time of marriage and prenatal period is needed.
    Keywords: Frequency_Heptitis B Infection HBsAg+_Pregnant women_Rafsanjan